بانك اطلاعاتي همان پايگاه داده است كه مجموعه اي سازمان دهي شده از اطلاعات يا داده ها به شمار مي رود. در اين مقاله قصد داريم پاسخ جامعي به اين پرسش دهيم كه معناي پايگاه داده چيست و به شرح همه موارد مربوط به آن بپردازيم. همچنين در ادامه مفاهيم مقدماتي و پايه را در اين باره توضيح خواهيم داد. با اين مقاله همراه شويد و آن را تا انتها مطالعه كنيد.
منظور از بانك هاي اطلاعاتي يا پايگاه داده چيست؟
بانك اطلاعاتي يا همان پايگاه داده كه ديتابيس نيز ناميده مي شود را مي توان مجموعه اي از اطلاعات سازمان دهي شده در نظر گرفت كه دسترسي به آنها و همچنين مديريت و به روزرساني آنها به راحتي امكان پذير است.
به عبارت بهتر و ساده تر مي توان اين گونه گفت كه اين نوع بانك محلي است كه ذخيره سازي اطلاعات يا همان داده ها در آن صورت مي گيرد. بانك هاي اطلاعاتي كامپيوتري اغلب انباشتي از ركوردهاي داده دارد.
به عنوان مثال اين ركوردهاي داده ممكن است اطلاعاتي در مورد تراكنش هاي مالي يا تعاملات مرتبط با مشتريان را داشته باشند. داده يا همان ديتا را مي توان مفهومي اساسي در پايگاه داده به شمار آورد. در نتيجه براي درك بهتر مفهوم پايگاه داده، ابتدا بايد پاسخ پرسش «داده چيست؟» روشن شود.
داده چيست؟
به بياني ساده، داده را مي توان حقايق يا اطلاعاتي به شمار آورد كه مربوط به هر شي يا موجوديت مورد نظر است. داده، جمع آوري يك واحد اطلاعاتي متمايز است. از داده به شكل هاي گوناگوني در قالب عدد، متن، رسانه و ساير موارد استفاده مي شود.
از لحاظ محاسباتي، ديتا (داده) اطلاعاتي است كه ترجمه آنها براي انتقال و پردازش بهينه به يك قالب مشخص ممكن است. براي مثال مواردي مانند نام، قد، سن، وزن و موارد ديگر مي تواند داده هايي مربوط به يك شخص باشد. يك تصوير، يك فايل متني و مواردي مشابه نيز مي توانند داده ناميده شوند.
برخي اصطلاحات مهم در زمينه داده ها – متعلقات ساختاردهي داده در بانك اطلاعاتي
تعدادي اصطلاح مهم و كليدي مي توانند به درك بهتر مفهوم داده كمك كرده و ارتباط آن با پايگاه داده را آسان تر كنند. اين اصطلاحات را در حقيقت مي توان متعلقاتي براي طبقه بندي و ساختاردهي داده ها در پايگاه داده به شمار آورد. در ادامه تعريف هر كدام از اين اصطلاحات به اختصار ارائه شده است:
- فيلد: در يك پايگاه داده، فيلد جزئي ترين اطلاعات (داده ها) در مورد رويدادها، اشيا، افراد و تراكنش ها را دارد.
- ركورد: يك ركورد را مي توان مجموعه اي از فيلدهاي مرتبط به شمار آورد.
- جدول: مجموعه اي از ركوردها محسوب مي شوند كه نامي مشخص دارد.
- بانك اطلاعاتي: مجموعه اي از جدول هاي مرتبط را مي گويند كه مي توان آن را پايگاه داده نيز ناميد.
فهرست فوق مي تواند نشان دهنده اين موضوع باشد كه اساسي ترين و كوچك ترين عنصر در يك پايگاه داده، داده است كه سازمان دهي آن با استفاده از متعلقاتي مانند فيلد، ركورد و جدول در آن امكان پذير خواهد بود.
در چنين مضموني، محتواي يك فيلد، داده ناميده مي شود. در حال حاضر مي توان با توجه به درك مفهوم داده و آشنايي با اصطلاحات مرتبط به ارائه شرحي دقيق تر براي پايگاه داده پرداخت.
مفهوم
مجموعه اي ساختار يافته (سيستماتيك) از داده ها، بانك هاي اطلاعاتي نام مي گيرند. بانك هاي اطلاعاتي، پشتيباني از امكان ذخيره سازي الكترونيكي و كار با داده ها را انجام مي دهند. اين بانك ها، ساده سازي مديريت داده ها را اجرا مي كنند.
بانك اطلاعاتي در كامپيوتر چيست؟
دفتر بايگاني در دانشگاه ها و مجموعه ها را مي توان بانك هاي اطلاعاتي در نظر گرفت. اما در حال حاضر، كاربرد مفهوم بانك هاي اطلاعاتي بيشتر مربوط به دنياي كامپيوتر است. در نتيجه ممكن است اين پرسش مطرح شود كه بانك هاي اطلاعاتي در كامپيوتر چيست؟
پاسخ اين است كه پايگاه داده يا بانك هاي اطلاعاتي در كامپيوتر را مي توان مجموعه اي از اطلاعات يا داده هاي ساختار يافته در نظر گرفت كه ذخيره آنها به صورت الكترونيكي در يك سيستم كامپيوتري انجام مي شود.
اجزاي پايگاه داده چيستند؟
يكي از مهم ترين پرسش ها در مورد پايگاه داده اين است كه اجزاي تشكيل دهنده يك پايگاه داده چيست؟ در نتيجه در اين بخش به پنج جزء اساسي يك پايگاه داده اشاره مي شود.
سخت افزار
سخت افزار، دستگاه هاي فيزيكي و الكترونيكي مانند كامپيوترها و هارد ديسك ها است كه نقش مهمي در ايجاد يك بانك اطلاعاتي و نگهداري آن دارد.
نرم افزار
نرم افزار را مي توان مجموعه اي از برنامه ها در نظر گرفت كه استفاده از آنها براي مديريت و كنترل بانك هاي اطلاعاتي صورت مي گيرد. سيستم عامل، نرم افزار پايگاه داده، نرم افزار مربوط به شبكه و اپليكيشن مواردي هستند كه به كارگيري آنها به منظور دسترسي به داده ها خواهد بود.
داده ها
داده ها را اطلاعات خامي مي دانند كه سازمان دهي و پردازش آنها الزامي است تا كشف كرد كه ساختار و نظم موجود در آنها چگونه است.
به كارگيري بانك هاي اطلاعاتي به منظور مستندسازي، يكپارچه سازي، كنترل و هماهنگ سازي استفاده از داده ها در يك مجموعه است.
دستورالعمل ها
دستوراتي كه در يك سيستم مديريت پايگاه داده براي برخي اهداف مورد استفاده قرار مي گيرند، دستورالعمل ها يا پروسيجرها هستند. اين اهداف عبارتند از:
- راه اندازي و نصب
- وارد شدن به حساب كاربري و خارج شدن از آن
- مديريت عمليات روزمره
- پشتيبان گيري از داده ها
- ايجاد گزارش هاي گوناگون
زبان دسترسي به بانك اطلاعاتي
زبان دسترسي به پايگاه داده، زباني است كه به كارگيري آن براي كدنويسي دستورات مورد نياز براي دسترسي، به روزرساني و حذف داده هاي ذخيره شده در پايگاه داده خواهد بود.
كاربران مي توانند كدنويسي دستورات را قبل از ارسال به بانك اطلاعاتي انجام دهند و از يك زبان دسترسي به پايگاه داده استفاده كنند. با استفاده از چنين زباني، ايجاد يك پايگاه داده جديد، ساخت جدول، وارد كردن يا حذف داده ها از طريق كاربران امكان پذير است.
كاربرد بانك اطلاعاتي چيست؟
تعدادي از كاربردها و مزاياي بانك هاي اطلاعاتي عبارت است از:
- انتزاع داده
- كنترل افزونگي داده ها
- ناسازگاري حداقلي داده ها
- ساده سازي كار با داده ها
- امكان به اشتراك گذاشته شدن داده ها
- امنيت داده ها
- دسترسي همزمان
- كمك به تصميم گيري بر اساس داده ها
كلام آخر
مزاياي بانك اطلاعاتي را در اين مقاله مورد بررسي قرار داديم كه محتواي آن به مواردي مانند مفهوم، اجزا و كاربرد در اين زمينه اشاره كرده است.
توليدات به عنوان نوعي خدمات نرم افزاري تحت وب است كه مي تواند توليدي هاي كشور را معرفي كند. توليد كنندگان، صنايع، ارائه دهندگان خدمات و غيره مي توانند عضو اين مجموعه شوند. به اين منظور بايد مدارك قانوني خود را به مجموعه ارائه دهند و منتظر ارزيابي ميزان اعتبار مدارك توسط مجموعه توليدات باشند.
اين امر سبب مي شود كه جستجوگران، حس اعتماد بيشتري به اين مجموعه داشته باشند و با خيالي آسوده به جستجو بپردازند و به اطلاعات صحيح و معتبر دست پيدا كنند.